ﻫﺮﭼﻪ ﭘﯿﺶ ﺁﻣﺪ

ﻫﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ

ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧـــــﮑــــــــﻥ

ﮐﻪ ﺩﻭﺳـﺘـــــﺘـــــــ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ

ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ

ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ

ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ

ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﺮﻣﺎﯾﯽ ﺭﺍ

ﮐﻪ ﺗﻮ به ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ .

ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺷﺪﻩ

ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﺑﻐﺾ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ

ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﻗﻮﺭﺕ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﯽ ﺗﻨﺪﻭﺗﻨﺪ ﺁﺏ ﺑﺨﻮﺭﯼ؟؟

ﺷﺪﻩ ﺩﻟﺖ ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﭘﺮ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺟﻬﺖ ،

ﺍﻟﮑﯽ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺩﻋﻮﺍﮐﻨﯽ؟

ﺷﺪﻩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﯾﻪ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ

ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﺕ ﺑﺎﺷﯽ

ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﯽ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻐﻀﺘﻮ ﺑﺸﮑﻨﯽ؟؟

ﺷﺪﻩ ﺯﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﺍﺯ ﻋﺮﻕ ﺧﯿﺲ ﺷﺪﻩ ﺑﺎشی

ﺍﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺑﯿﺎﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺗﺎ ﺧﯿﺴﯽ ﭼﺸﻤﺎﺕ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﻦ؟؟

ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺷﺪﻩ ﺗﻮ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﺼﻔﻪ ﺷﺐ

ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﻫﻖ ﻫﻘﺖ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻧﺸﻪ

ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺟﻠﻮ ﺩﻫﻨﺖ ﻭ ﺑﮕﯿﺮﯼ؟؟

ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ

ﺻﺒﺢ ﺗﻮ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﭘﻒ ﮐﺮﺩﺕ ﺑﺎﺷﻪ؟؟

ﺷﺪﻩ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﭙﺮﺳﻪ :

ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﻘﺪﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ !!!

ﺑﮕﯽ: ﺧﻮﺑﻢ..

ﺍﻣﺎ ﺑﻐﺾ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺻﺪﺍﺕ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻪ ﺑﺎﻭﺭﻧﮑﻦ؟؟

ﺷﺪﻩ ﻫﺮ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﺎﺕ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺪﯼ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺖ ﻧﯿﺎﺩ ..

ﻧﻔﻬﻤﻦ ﻋﻤﻖ ﻏﺼﻪ ﺗﻮ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪﺵ ﻟﻮ ﺑﺮﯼ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﺧﺮﺍﺑﻪ؟؟

ﺷﺪﻩ ﭘﺎﺷﯽ ﺑﺮﯼ ﺟﻠﻮ ﺁﯾﻨﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﭙﺮﺳﯽ :

ﺩﺭﺩﺕ ﭼﯿﻪ؟؟ﭼﺮﺍ ﺩﺍﺭﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﻭ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟؟

ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩﺗﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﻓﻘﻂ

ﯾﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻮﺍﻝ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﯼ؟؟؟

ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺷﺪﻩ ......؟؟؟؟

این حال منه.

ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﯽ ﺣﺎﻝ ﺍﻭﻧﯽ ﺭﻭ

ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﺍﺭﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ؟؟

می دانی ؟

پایِ دلدادگی که می رسد

باید بگویی هرچه بادا باد

و پایِ تمامِ خواستنت به ایستی

باید گوش و چمشت را ببندی

و تنها " او " دیدنی شود ..

باید آنقدر مردانه پایِ دوستت دارم

گفتن هایت به ایستی

که هیچکس نفهمد

پشتِ این همه یکدندگی

یک دختر است با تمام ظرافت هایِ زنانه اش ..

باید آنقدر عاشقانه چشم بدوزی

که هیچکس نفهمد

پشتِ این نگاهِ مهربان

یک مرد است با تمام سر سختی هایش...

وقتی " ما " می شوید کوه شوید پشتِ هم پا به پایِ هم ..

و نگذارید هر بی سر و پایی خاطرِ خاطرخواهیتان را در هم بریزد ..

حالا همه ی این ها را گفتم...

تا رو به رویِ چشمانِ همه بگویم;

من پایِ دلدادگی ام ایستاده ام

پایِ آغوشِ نیامده ات

پایِ بغض ها و خستگی هایت

من پایِ تو ایستاده ام ......

ﻫﻲ ﺭﻓﻴﻖ ... ! ﺑﻐﺾ ﻫﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﻣﺴﺨــﺮﻩ ﻧﻜﻦ !

ﺑﻪ ﺳﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻫﺎﻱ ﺁﺧﺮ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﻢ ﻧﺨﻨﺪ !

ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ ﻧﻘﻄﻪ ﭼﻴﻦ ﺍﺳﺖ !

ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺩﻧﻴﺎﻱ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ... !

ﺍﻳﻨﺠﺎ " ﻛﻠﺒﻪ ﻱ ﻭﺣﺸﺖ " ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ! ﭼﺮﺥ ﻭ ﻓﻠﻚ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﺳﺖ ... !

ﺳﻜﻮﺕ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﻭ ﺳﺮﺳﺮﻩ ﻱ ﺑﻐﺾ ﻫﺎﺳﺖ ...

ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻱ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻣﻦ ﺧﺒﺮﻱ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﻴﺴﺖ !

ﺭﻭﺷﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ ... !

ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ ﺳﻜﻮﺕ ﻛﻦ ﻭ ﺭﺩ ﺷﻮ ... !

ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻦ ﻟﺶ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﻲ !

ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ ﺗﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺯﺟﻪ ﺯﺩﻧﻬﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻮﻱ !

ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻱ ﻣﻦ ﺩﻟﺘﻨﮕﻲ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﻣﻴﻜﻨﺪ ... !

ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻦ !

ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺠﺰ ﻣﻦ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻫﺎﻳﻢ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ !

ﻫﻴﭽﻲ ﻧﮕﻮ ...

ﻧﺨـــﻨﺪ ... ﺍﺷﻚ ﻧﺮﻳــﺰ ...

ﺗﺮﺣﻢ ﻧﻜــﻦ ... ...

ﻓﻘﻂ ﺭﺩ ﺷﻮ ..

خیس ِ

خیس ِ

خیس...

دلم "تو" را میخواهد و

دنیا دنیا باران...

چـــه خــوب اســـــــت :
آدمـــ ـهــا ؛ "یــــك نفــــر" را
هـــر روز دوســــت داشتــــه بـــاشنــــد .
نـــــه اینکـــــه ؛ هــــر روز یــــک نفــــــر را .

نمی دانم آخر این دلتنگی ها به کجا خواهد رسید ... !

دنیا پــــــُر شده از قاصدکهایی که ...

راهشان را گـــــم می کنند !

نـــــــه میتوانی خبری دهی... !!!

و نــــــــه خبری بگیری...