رسم روزگار

چه رسم جالبی است،

محبتت را میگذارند پای احتیاجت،

صداقتت را میگذارند پای سادگیت،

سکوتت را میگذارند پای نفهمیت،

نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت،

و وفاداریت را پای بی کسیت،....

و آنقدر تکرار میکنند که خودت

باورت میشود که تنهایی و بیکس و محتاج....!!!