هر روز صبح پس از برخواستن از خواب، گفتار مثبت را بکار ببریم. مثل:
خواسته هایم امروز محقق میشوند.
امروز روز برآورده شدن همه آرزوهاست.
خداوندا، تورا سپاس میگویم که چنین روز نابی را آفریدی وچقدر شگفت انگیز است که معجزات تو تمامی ندارند.
این کاررا بصورت یک عادت دربیاورید،خواهید دید که چگونه شگفتی ها و معجزات در زندگیتان نمود می یابند

چگونه متوجه شویم.
که رها هستیم…
هر زمان که به جای ترس و اضطراب،
احساس شادی و آسودگی می کنیم؛
رها هستیم…
هر زمان که از عقاید خوب و بد دیگران مستقل باشیم؛
رها هستیم…
وقتی نیاز به تائید را از دست می دهیم،
رها هستیم…
وقتی قبول داریم که به حد کافی خوب هستیم؛
رها هستیم…
وقتی تسلیم لحظه اکنون می شویم، تسلیم آنچه هست؛
و قبول می کنیم که عالم هستی پشتیبان شماست.
رها هستیم…
وقتی که رنجش ها و غم ها را رها و بخشش را انتخاب می کنیم، رها هستیم…

ایــن روزهـــا آنـقـدر بـغـضـم سـنـگـیـن شـده

کـه ، اگـر گـردنــم را هــم بــزنـــی

بــه جــای خــون



اشــک مـیـریــزد...@@@

لحظه ها
تنها پرندگان مهاجری هستند
که هرگز
به آشیانه باز نمی گردند…
***
دریابیم لحظه لحظه ی زندگی را..

55bdf50f739e377p.jpg

عارفی را پرسيدند:

"زندگی به جبر است یا اختیار؟!"

پاسخ داد:

"امروز" به 'اختیار' من است تا چه بکارم ...!!

اما "فردا" به 'جبر'، محصول آن را درو خواهم کرد ...!!

ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍاگر ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺭﺩ؛
" ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ "
ﻣﯿﺸﻮﺩ " ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ …."
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﺴﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﯾﺦ ﮐﺮﺩﻩ ﯼ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ
ﺩﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﻓﺘﻪ ،
و ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﻗﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻼﺗﯽ
ﺑﻪ ﻣﺬﺍﻕ ﻫﯿﭻ ﻃﺒﻌﯽ ﺧﻮﺵ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ..
ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ،
" ﻓﺮﺻﺖ "
ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ ﺑﮕﺬﺭﺩ
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﺁﺏِ ﺗﻨﮓِ ﻣﺎﻫﯽ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﻗﺘﺶ ﻋﻮﺽ ﻧﺸﻮﺩ
ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻥ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﻢ ، ﻣﺎﻫﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ …
ﻗﺪﺭ " ﻟﺤﻈﺎﺕ " ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ.
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﻴﭻﻛﺲ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪ…

گاهی اوقات این دردهامون نیست که
باعث رنج میشه ….
فکرهای منفی باعث میشه که
همه چیز بدتر به نظر بیاد ….
زندگی شکایت از درد و غم نیست
زندگی هزار دلیل است برای
شکرگزاری از خالقمون ….

مردم میگویند :

آدم های خوب را پیدا کنید و بدها را رها . . .

اما باید این گونه باشد:

خوبی را در آدم ها پیدا کنید و بدی آنها را نادیده بگیرید . . .

هیچکس کامل نیست..

بر چه گریان گشته بودی ؟ آه ای چشم سیاه
از تپیدن باز می ماند دل خوش باورم
در گمان اینکه شاید شاید آن اشک نهان
بود در خلوت سرای سینه ات یاد آورم.

لبریز غزل بیا همی آهسته

چون آیه بخوان مرا کمی آهسته

آهسته مرا رها بکن از سر عشق

تا در تو رها شوم دمی آهسته . . .