♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

اين زن را نمی‌توان شكست داد

زنی که می‌تواند با صدای گنجشک‌ها به وجد بیاید
زنی که می‌تواند با استکان چای تازه دمش، حال همه را خوب کند
زنی که می‌تواند آواز بخواند و خیاطی کند
زنی که می‌تواند با خدا گپ بزند و قهوه بنوشد
زنی که می‌تواند آنقدر ترانه “بوی باران” را بخواند که گندم زار گیسوانش بوی باران بگیرد
زنی که می‌تواند قصه‌های سرزمین مادری‌اش را برای کودکانش لالایی کند
زنی که می‌تواند با صدای بلند فکر کند
زنی که می‌تواند با صدای بلند بخندد
زنی که می‌تواند برقصد
زنی که می‌تواند نترسد
زنی که می‌تواند بدون توجه به حرفای پشت سرش برای زندگی‌اش بجنگد

همان زنی است که هیچکس نمیتواند او را شکست دهد

تو قهرمان زندگی خودت هستی بانو! تا تو نخواهی هیچ کس نمی‌تواند شکستت دهد

نام تو رازی نوشته بر بال پروانه هاست . . .
گلها همه به نام تو مشهورند . . .
آیینه های از انعکاس نام تو می خندند و من تنها برای تو می گویم:زندگی کن تا زنده بمانم . . .
روزت مبارک

به شقایق سوگند که تو برخواهی گشت ،

من به این معجزه ایمان دارم ،

منتظر باید بود

تا زمستان برود ، غنچه ها گل بکنند !

رفاقت مثل آدم برفی میمونه ؛ درست کردنش آسان اما نگه داشتنش سخت !

زمستون و روزای برفیش واسم سرد نیستن تا وقتی که خاطرات گرمت همرامه …

تو که باشى

«دوستت دارم» قشنگ‌ترین

تکرار مکررات عالم است!

تنها تکرار من، دوستت دارم

سلام

خوبی

( 5* = 764 )

در سمت توام
دلم باران، دستم باران
دهانم باران، چشمم باران
روزم را با بندگی تو پاگشا می کنم
هر اذانی که می وزد
پنجره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کند …
هر اسم تو را که صدا می زنم
ماه در دهانم هزار تکه می شود…
کاش من همه بودم
کاش من همه بودم
با همه دهان ها تو را صدا می زدم…
کفش های ماه را به پا کرده ام
دوباره عازم توام…
تا بوی زلف یار در آبادی من است
هر لب که خنده ای کند از شادی من است
زندگی با توست
زندگی همین حالاست

آدم باید ضربه بخوره، زمین بخوره، زخمی بشه، تجربه کنه،

یاد بگیره و بفهمه همه مهربونیا بی‌قصد و غرض و همیشگی نیستن

تا بفهمه توقع نداشته باشه از هیچکس

تا نقاب بزنه و آدم‌های نقاب دار رو تشخیص بده.

آدمی که توی پَر قو بزرگ شده باشه توی دنیا تنهایی دووم نمیاره.

آرزو میڪنم
بهترین معـمارِ
زندگیتـ بـاشی
سـتونِ خانـه ات همـه
ازعشق و برڪت
ســقفِ خـانـه اتـ بلـوری و شـفاف
فـضای خـانـه ات
همیشـه پـُراز مـهر بـاد