آدم هاي مهربان

آدم‌های مهربان آدمهایی گرم و صمیمی هستند

آدم‌های بی ریا و ساده

آدم‌هایی که شبیه هیچکس نیستند

همان‌هایی که همیشه لبخند می‌زنند

به هیچ‌کس بدی نمی کنند

آرام صحبت می‌کنند

ودیگران دلخوش به بودنشان هستند

همان‌ها که لحظه‌های زندگیشان

سرشار از لطافت هوای بارانی است

و به دور از رنگ‌ها و نیرنگ ها

همراهانه با تو قدم می‌زنند

همان‌ها که خانه‌شان بسان کلبه‌ی جنگلی است

ساده و دلنشین

گرم و خوش عطر

هیجان انگیز و سبز

و تو را به یک فجان چای تازه دم دعوت می‌کنند

همان‌هایی که در لحظه‌های اندوه

دست تو را به گرمی می فشارند

و اوقات نگرانی دیگران را

با سادگی و لبخند پر می‌کنند

و کسی نمی‌فهمد

چه لطف بزرگی در حق دل تنگشان  می‌کنند

همان‌ها که انعکاس همه‌ی خوبی‌های دنیا هستند

شبیه یک جور حس خاص خواستن

همان‌ها که در کنج دلت تا ابد باقی خواهند ماند

آدمهاي مهربان

در مقابل خوبي هاي يک طرفه شان هرگز احساس حماقت نميکنند

چون خوب بودن براي آنها عادت شده

آدم هاي مهربان از سر احتياجشان مهربان نيستند

آنها دنيا را کوچکتر از آن ميبينند که بدي کنند…

آدمهاي مهربان خود انتخاب کرده اند که گاهی نبينند نشنوند و به روي خود نياورند

نه اينکه نفهمند…

هزاران فرياد پشت سکوت آدمهاي مهربان هست

سکوتشان را به پاي بي عيب بودن خود نگذاريد…

هرگز به آدمهاي مهربان زخم نزنيد

چون گوشه قلب خدا زخمي ميشود