شکلات

با یه شکلات شروع شد من یه شکلات گذاشتم توی دستش.او یه شکلات گذاشت توی دستم.من بچه بودم او هم بچه بود .سرم را بالا کردم.سرش را بالا کرد دید که مرا می شناسد.خندیدم گفت دوستیم؟گفتم دوست دوست.گفت :تا کجا؟گفتم: دوستی که تا ندارد.گفت:تا مرگ؟خندیدم و گفتم:من که گفتم تا ندارد!گفت باشد تا پس از مرگ.گفتم:نه .نه .تا ندارد.گفت:تاهرجاکه باشدمن وتو دوستیم.گفتم:تو برایش تا هر جا که دلت می خواهد یه تا بگذار.اما من اصلا تا نمی گذارم.نگاهم کرد.نگاهش کردم.باور نمی کرد.می دانستم او می خواست دوستیمان تا داشته باشد معنی دوستی بدون تا را نمی فهمید.

گفت بیا برای دوستیمان یک نشانه بگذاریم.گفتم باشه تو بگذار.گفت:شکلات.هربارکه همدیگررامیبینیم یه شکلات مال تو و یکی مال من باشد؟گفتم:باشد.هرباریه شکلات میذاشتم توی دستش واوهم یه شکلات توی دست من.باز همدیگررانگاه می کردیم یعنی که دوستیم دوست دوست.من تندی شکلات را باز می کردم میذاشتم توی دهانم.می گفت تودوست شکمویی هستی.شکلاتش را میگذاشت توی یک صندوق کوچولوی قشنگ.می گفتم:بخورش!می گفت:تمام می شود می خواهم تمام نشود.برای همیشه بماند.صندوقش پر شکلات شده بود من همه اش خورده بودم.گفتم:اگه یه روز شکلات هایت را مورچه ها یا کرمها بخورند؟گفت:مواظبشان هستم.

او بزرگ شده.منم بزرگ شدم.همه شکلاتها را خورده ام.اوهمه شکلات ها را نگه داشته.

اوآمده است امشب تا خداحافظی کند.می خواهد برودآن دور دورا.من میدانم می رود و بر نمی گردد.یادش رفت شکلات را به من بدهد!من یادم نرفت یه شکلات گذاشتم کف دستش.گفتم این برای خوردن.یک شکلات هم گذاشتم کف آن دستش:این هم آخرین شکلات برای صندوقچه ات.یادش رفته بود صندوقی دارد برای شکلات هایش!!!!هردوراخورد!!!!

خوب شد همه شکلاتها راخوردم.اونخورد.حالا بایه صندوق شکلات نخورده چه خواهد کرد؟؟؟

تقدیم به کسی که گفت عشق هرگز نمی میرد ولی به آسانی خوردن یه شکلات هرچی بین مون بود فراموش کرد.فراموش کرد که یه روز به من گفته دوست دارم.من نفرین کردنو بلد نیستم .دعا کردنم بلد نیستم.خودت خوب می دونی زندگی کردنم بلد نیستم.تاحالا دعایی نکردم که برآورده بشه.اینم خوب میدونی.ولی همیشه  ته دلم آرزوی خوشبختیتو دارم.

صبح تا شب این شده کارم که واسه چشات ببارم