آی حـــــــــوا سیب تــــــــو چون کال بود ...

آی حــــــوا سیب تـــو چون کال بود..

بی سبب انسان شدیم

عشق را بنیان شدیم

 در زمین عصیان شدیم

در هوس ویلان شدیم

آی حوا

سیب تو چون کال بود

 ماندنت در آن مکان امحال بود

کاش سیب پخته ای لب میزدی

خوردن آن سیب کال اشکال بود

در زمین ما کال خوارو خسته ایم

دل به اخراج از زمین ما بسته ایم

پای خود را در زمین محکم کنیم

در میان آسمان چون هسته ایم

آی آدم گندمت در آسیاب است والک

کاش آنجا در بهشت آن آسیابان فلک

 جای گندم تکه نان می داد تو را

تا نمی راندت زمین و زود ارباب ملک

حکم اخراج از زمین گور است گور

آن بهشت از ما بسی دور است دور

در زمین ما چون که بلوا می کنیم

ماندن ما در زمین زور است زور.

                                          ;     

k.a

MeLoDiC