به موقع و جسورانه به اشتراک بذار

لایک

این منم. گاهی شادم گاهی غمگین، گاهی مضطرب، گاهی آرام، گاهی شتاب‌زده، گاهی صبور...
این منم که گاهی از ساده‌ترین ناملایمتی‌ها به‌هم می‌ریزد و گاهی از سخت‌ترین ضربه‌ها و شکست‌ها و تلخی‌ها، خم به ابرو نمی‌آورد. گاهی قوی‌ترینم و گاهی شکننده‌ترین عنصر موجود در سیاره‌ی آدم‌ها.
من دارم جهانِ طبیعیِ یک انسان را زیست می‌کنم و قرار نیست همیشه روی یک مدار و یک مسیر و یک احساس قدم بردارم. قرار نیست همیشه حالم خوب باشد یا نقاب یک انسانِ دائما شاد و آرام را بزنم؛ درحالی که طبیعتِ جهانم دائما در حال تغییر است و طبیعی‌ست که احساسات و نگرشم نسبت به اتفاقات و آدم‌ها تغییر کند و طبیعی‌ست که هر بار حال و روحیات متفاوتی را تجربه کنم!
این منم! فرقی نمی‌کند که امروز خوشحالم یا غمگین، آرام یا خشمگین؛ مهم این است که احساسات طبیعی‌ام در مواجهه با هر موقعیتی را انکار نخواهم‌کرد!
من در صلحم با خویش، حتی با آن بخش از وجودم که گاه‌گاهی تنهایی می‌طلبد و از جمع، فاصله می‌گیرد. حتی با آن بخش از وجودم که رنجیده یا زخمی‌ست و التیام می‌خواهد... حتی با آن بخش از وجودم که هنوز کودک مانده و نیاز دارد با او مهربان باشم و به او فرصت بدهم و از او مراقبت کنم...
چه کسی می‌تواند ادعا کند که هیچ زخمی ندارد یا تماما بهبود یافته؟!

نرگس_صرافیان_طوفان
{H}{H}{H}

موفق و پیروز باشید شب خوش

خوب بود شب پرباری وچالش :)

{H}{H}{H}

آرامش که باشد، همه چیز هست. حتی اگر در غم‌خیز‌ترین نقطه‌ی جهان باشی.
آرامش یعنی: من کافی‌ام، تلاش‌های من کافی‌ست، آدم‌های جهان من کافی‌اند و جهان من کافی‌ست. آرامش یعنی؛ چه خوب که حضور دارم و می‌شنوم و احساس می‌کنم و با چشم‌های خودم به جهان نگاه می‌کنم، به آبی آسمان و سبزیِ درخت و شلوغیِ خیابان و عبور و مرور آدم‌ها...
آرامش یعنی؛ زندگی را سخت نگرفته‌ام و در دل اضطراب‌های گاه‌گاهم، هنوز خوبم و هنوز می‌خندم...
آرامش یعنی؛ مرا میان همین دلخوشی‌های ساده رها کنید، من خودم خوشبختی را یا خواهم‌ساخت، یا پیدا خواهم کرد...