دلداده ی رهگذر

 داستان من رو مرد فقیر و خسته ی راه هر روزم میدونه

کنار راه خاکی ای که پشت دود و دم و سر و صدای ساخت مترو، هنوز پا برجاست

از راهی میگذرم ؛

دلخوش به اینکه هر لحظه بساط فکرمو زمین میزارم

و کنار پیرمرد خستگی رو به کفش های عابرها وصله میزنم.

تفاوت دیروز و امروز، فقط به واسطه ی قدم هایی که ریتمشون حال و هوای اون روز رو تعیین می کنه

پیرمرد هر روز سر به زیر تر از دیروز.. 

از جواب دادن به سوالی که دغدغه ی روزانمه طفره میره

"امروز با چه ریتمی از کنار قدم های دیروز و چند هفته پیشم گذشته ای ؟!"

تشت بزرگی ازخاک و آفتاب و باد

پیرمرد دستانم را در عمق تشت تحولاتم فرو میبرد

از او درخشش چشمانش را طلب می کنم

و اما او چیزی جز "راه هر روز" برایم نمی اورد

 sheRY «