برای زیستن دو قلب لازم است.
قلبی که دوست بدارد، قلبی که دوستش بدارند.

[شاملو]

+5

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست

سر فرا گوش من آورد به آواز حزین
گفت: ای عاشق دیرینه من خوابت هست؟!!!

عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافِر عشق بود گر نشود باده پرست

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست

آن چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است وگر باده مست

خنده جام می و زلف گره گیر نگار...
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست!

هر روز بیشتر به این واقعیت پی می‌برم که زندگی را نمی‌توان تحمل کرد .

مگر دیوانگی چاشنی آن باشد

یک زن؛
هیچ آسیبی
نمی تواند به تو برساند
جز این که
تو را نادیده بگیرد...

قلمت را بردار ،
بنویس از همه خوبیها ، زندگی , عشق ، امید
و هر آن چیز که بر روی زمین زیبا است
گل مریم ، گل رز
بنویس از دل یک عاشق بی تاب وصال
از تمنا بنویس
از دل کوچک یک غنچه که وقت است دگر باز شود
از غروبی بنویس که چون یاقوت و شقایق سرخ است
بنویس از لبخند از نگاهی بنویس که پر از عشق به هر سوی جهان می نگرد
قلمت را بردار ، روی کاغذ بنویس :
زندگی با همه تلخی ها شیرین است ...