خداحافظی

هیچوقت خداحافظی رو دوست نداشتم . آدم هایی که خداحافظی می کنند تموم شده بنظر میان. ولی آدم هایی که بی خبر میرن همیشه یه چرای بزرگ پشت سرشون هست که باعث میشه گاهی بهشون فکر کنی و به یادشون بیفتی. با این حال حس کردم بی انصافی هست اگه این پست رو ننویسم و از تک تک شماهایی که برام واقعا عزیز هستید خداحافظی نکنم، حتی اگه "تموم شده" بنظر بیام!... زندگیم وارد مرحله جدیدی شده و رفتنم کاملا به دلایل شخصی هست. هنوز عمر وبلاگ نویسی من یک سال نشده اما دوستان خوبی اینجا پیدا کردم که شاید توی دنیای واقعی پیداکردنشون خیلی سخت بود. کامنت های شما همه محفوظ اند و اجازه بدین یادگاری بمونند برای من. شاید یه روز دوباره برگردم و بنویسم. اگه بدی ای از من دیدید و با نوشته ها یا کامنت هام باعث رنجش کسی شدم تمام قد عذر میخوام.

در پناه حق