اینبار، کلمات را به سکوت سپردم...

درسی برای تمام عمرت
توقع ، رنج است ...

آدمیزادست دیگر دوست دارد دق کند

گاه گاهی گوشه ای بنشیند و هق هق کند

با خودش خلوت کند از دست بی کس بودنش

هی شکایت از خودش از خلق و از خالق کن

من شدم این روز ها خورشید سرگردان که حیف

در پی ات باید مکرر مغرب و مشرق کند

آنقدر با چشم هایت دلبری کردی که شیخ

جرات این را ندارد صحبت از منطق کند

حد بی انصاف بودن را رعایت کن برو

ماندن تو می تواند شهر را عاشق کند

کاش می شد کنج دنجی را شبی پیدا کنم

آدمیزادست دیگر دوست دارد دق کند

آرزوکن.....

گوش های خدا پر از آرزو هاست،

ودستانش پر از معجزه....

شاید کوچکترین معجزه اش،بزرگترین ارزو ی تو باشد

5+

هیچ‌ «نیمه‌گمشده‌» ای وجود ندارد.

تنها چیزی که وجود دارد تکه‌هایی از زمان است که در آن‌ها ما با کسی حال خوشی داریم.

حالا ممکن است سه دقیقه باشد، دو‌ روز ، پنج سال یا همه‌ی عمر!

دوست داشتنت بوی باران می دهد

همان قدر بی مقدمه ، همان قدر بی دغدغه

فقط یادت باشد مثل باران

مرا بی واسطه دوست داشته باشی . . .

نوروزت مبارک

فرا رسیدن نوروز باستانی ، یادآور شکوه ایران و یگانه یادگار جمشید جم
بر شما پاک پندار ، راست گفتار و نیک کردار پیشاپیش خجسته باد . . .

نوروز پاسداشت عشقهای کوچکی است که زنده مانده اند و روز تعظیم در برابر عشق های
بزرگی که عظمت را کوچک می دانند.پس به تو در نوروز سلام می کنم که بزرگترین عشق این کوچکی . . .