بلاگ كاربران
- عنوان خبر :
سراینده حمیدد مصدق برای فروغ فرخزاد.....!!!
- تعداد نظرات : 6
- ارسال شده در : ۱۳۹۳/۰۱/۱۳
- نمايش ها : 258
ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯽ
ﺑﻌﺪﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩﺕ
ﻣﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩﻡ !
ﺧﺒﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪ
ﭘﻠﮏ ﺩﻝ ﺑﺎﺯ ﭘﺮﯾﺪ
ﻣﻦ ﺳﺮﺍﺳﯿﻤﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺑﺎﻧﮓ ﺯﺩﻡ
ﺁﻓﺮﯾﻦ ﻗﻠﺐ ﺻﺒﻮﺭ
ﺯﻭﺩ ﺑﺮﺧﯿﺰ ﻋﺰﯾﺰ
ﺟﺎﻣﻪ ﺗﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﺭ
ﻭﺳﺮﺍﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﭙﯿﺪﯼ ﺗﻮ ﺩﺭﺁ .
ﻭﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﮔﻔﺘﻢ :
ﺑﺎﻭﺭﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺧﯿﺲ؟
ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺪﺕ ﺯ ﺗﻮ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ !
ﭼﺸﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﮏ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﻭ
ﺑﻌﺪﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﮕﺎﻩ .
ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺭﻫﺎﯾﻢ ﮔﻔﺘﻢ :
ﮐﻒ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯿﺪ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺑﻮﺩ ﮔﺬﺷﺖ .
ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻟﺮﺯﺵ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻣﺪﻩ !
ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺯ ﺗﻮ ﯾﺎﺩﯼ ﺑﮑﻨﺪ
ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺭﺍﮔﻔﺘﻢ :
ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﻔﺖ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﺪ ﺭﺍﻩ ﺗﻮﯾﯽ .
ﻣﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ،ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻓﺘﯽ
ﺑﻐﺾ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮔﻠﻮ ﮔﻔﺖ :
ﻣﺮﺣﻤﺖ ﮐﻢ ﻧﺸﻮﺩ
ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺑﺎﻣﻦ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺩﮔﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺟﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﭼﻮ ﺩﮔﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﺮﻭﻡ
ﭘﻨﺠﻪ ﺍﺯ ﻣﻮ ﺑﺪﺭﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﺎﻧﻪ ﺯﺩﻡ
ﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ :
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ
ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺗﺒﺴﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﻭ ﻧﺒﯿﻨﻢ ﺩﯾﮕﺮ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﭼﯿﺪﻩ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻪ ﮐﻨﺠﯽ ﺑﺎﺷﯽ
ﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ :
ﻧﺬﺭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩﺳﺖ
ﻭﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺩﺕ
ﻭﺻﻞ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﺮﻕ ﻧﮕﺎﻩ
ﻭ ﺗﭙﺶ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ :
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺁﻫﺴﺘﻪ
ﺁﺑﺮﻭﯾﻢ ﻧﺒﺮﯼ
ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﺯ ﭼﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﯼ؟
ﻧﻔﺴﻢ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ :
ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ،ﺗﻮ ﺩﮔﺮ ﺑﻨﺪ ﻧﯿﺎ
ﺍﺷﮏ ﺷﻮﻗﯽ ﺁﻣﺪ
ﺗﺎﺭﯼ ﺟﺎﻡ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﮕﺮﻓﺖ
ﻭ ﺑﻪ ﭘﻠﮑﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
ﻫﻤﭽﻮ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺣﺮﯾﺮ ،ﺑﻨﺸﺎﻥ ﺑﺮﻕ ﻧﮕﺎﻩ
ﭘﺎﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺷﺪﻡ
ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﻐﺰﻡ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ :
ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﻫﯽ ﺗﻮ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﯽ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ
ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﯾﺪ
ﺳﺮ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﮔﻔﺖ :
ﺧﺐ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ
ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ
ﺩﯾﺪﻧﺶ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ
ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺣﺮﻑ ﺻﺪ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺍﺳﺖ
ﺳﯿﻨﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ :
ﺧﺐ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﯿﻢ
ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮﺩﺳﺖ ﮔﺬﺷﺖ
ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﯿﻨﺪﯾﺶ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ
ﺁﺧﺮ ﺍﯼ ﭘﺎﯼ ﻋﺰﯾﺰ
ﻗﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﻗﺮﺑﺎﻥ
ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭ
ﻃﺎﻗﺘﻢ ﻃﺎﻕ ﺷﺪﻩ
ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺮﻕ ﻣﯽ ﺯﺩ / ﺍﺷﮏ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ / ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﯽ
ﮐﺮﺩ / ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ
ﻣﺮﻍ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻗﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪ
ﻋﻘﻞ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﮔﻔﺖ :
ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻧﮑﻨﯿﺪ
ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ : ﻧﺘﺮﺱ !
ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻫﯿﭻ ﻣﺒﺎﺵ !
ﺳﻔﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ
ﻋﻘﻞ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ؟
ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ
ﮐﺎﺷﮑﯽ ...
ﺳﯿﻨﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﮕﻔﺖ
:
ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺯ ﭼﻪ ﺭﻭﯼ ! ؟
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺠﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ !
ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﺷﻮﻕ
ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﻋﺸﻖ ﺑﺰﺭﮒ
ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺷﻮﻕ ﻭﺻﺎﻝ
ﻟﺐ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺣﺒﯿﺐ
ﺧﺎﻃﺮ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﯾﺎﺩ ....
ﺳﺮﺍﯾﻨﺪﻩ : (ﺣﻤﯿﺪﻣﺼﺪﻕ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻭﻍ ﻓﺮﺧﺰﺍﺩ)
ممنون
ممنونم
مرسی
سفر منزل دوست کار هر روز من است .........
بسیار زیبا و با احساس
چه سعادتی رو از دست دادم ، کاش زودتر از این به بلاگاتون سر میزدم
ولی خب هنوزم دیر نشده
ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازست
مرسی نازنین دوست
دستت طلا
متن قشنگی بود.
خوشم اومد. ممنون
دستت درد نکنه