°
گاهی وقتا
فراموش کن کجایی؛
به کجا رسیدی و
به کجا نرسیدی،
گاهی وقتا فقط زندگی کن...
یاد قول هایی که به خودت دادی نباش
یه وقتایی شرمنده خودت نباش
تقصیر تو نیست
تو تلاشتو کردی اما نشد...
یه وقتایی جواب خودتو نده
هر چی پرسید:
چرا اینجای زندگی گیر کردی
لبخند بزن و بگو
کم نذاشتم اما نشد
یه وقتایی فقط
از زنده بودنت لذت ببر
از بودن کنار کسانی
که دوستشان داری
و دوستت دارن...
از طلوع خورشید
از صدای آواز قمری ها
از باد باران از همه لذت ببر...

در زندگی
گاهی برای زنده ماندن،باید خود را به مردن زد
الهی چنین قضا و قدری یقه ی زندگیتان را دو دستی نچسبد

من باورم این است که ما در نهایت بر روی شانه‌های زنان از این گذر سخت و پیچیده عبور خواهیم کرد و‌ هر چه زنان این سرزمین بیشتر قد بکشند، ما بیشتر قد خواهیم کشید.

زنان برآمده از یک جامعه و تاریخ سراسر مردانه، با متانت، با سماجت و با شجاعت از نهال امید ما محافظت خواهند کرد و ما مردان برای قد کشیدن جامعه، باید از قد کشیدن آنها حمایت کنیم. سقف اولی که باید شکسته شود، سقف باور است، باور خود زنان به زنان که می‌شود به پیش رفت و قد کشید و عقلانیت را در آغوش احساسات زنانه به پیش برد.

به امید قد کشیدن زنان ایران و شکست سقف باور هایشان.


+5