می نویسم...

در روزهای ابری احساسم
از دلتنگی می‌نویسم
از بغض
از تنهائی
از باران
و از نبودنهای تو
به من بگو
کجای این غربت و دلتنگی ایستاده‌ای
کجای این نیامدنها مانده‌ای
که هر چه در عاشقانه‌هایم می‌سرایمت
تو نمی‌بینی
نمی‌خوانی
و من در این نوای عاشقی
صبورانه و بارانی تر از باران
به جان می‌خوانمت
و خیس می‌شود مژگان به انتظار نشسته‌ام
در پهنه‌ی وسیع چشمانی منتظر...

حتی اگرباران هم باشی
برای کاسه های وارونه کاری نمیشودکرد...