رشد مصرف آنتی بیوتیک و خطرات آن برای سلامت جامعه

آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که برای درمان عفونت های ناشی از باکتری استفاده می شوند. آنها با کشتن باکتری ها یا جلوگیری از تولید مثل آنها کار می کنند. آنتی بیوتیک ها فقط علیه عفونت های باکتریایی عمل می کنند، نه عفونت های ویروسی. استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها برای کاهش خطر مقاومت آنتی بیوتیکی مهم است. مقاومت در برابر آنتی بیوتیک زمانی رخ می دهد که باکتری ها در برابر داروهای مورد استفاده برای درمان آنها مقاوم شوند .

آنتی بیوتیک ها به روش های مختلف عمل می کنند و هرکدام برای درمان نوع خاصی از عفونت ها استفاده می شوند.

استفاده بیش از حد و استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها می تواند منجر به ایجاد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک شود که می تواند درمان عفونت ها را دشوارتر کند.

آنتی بیوتیک ها را فقط باید با تجویز پزشک و طبق دستور مصرف کرد. استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها، مانند مصرف آنها برای عفونت ویروسی یا تکمیل نکردن دوره کامل، می تواند به مقاومت آنتی بیوتیکی بیانجامد.

برخی از عوارض جانبی رایج آنتی بیوتیک ها عبارتند از ناراحتی معده، اسهال و واکنش های آلرژیک.

آنتی بیوتیک ها می توانند با سایر داروها تداخل داشته باشند، بنابراین مهم است که پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید.

برای جلوگیری از گسترش باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک و کاهش نیاز به آنتی بیوتیک، اقدامات بهداشتی مناسب مانند شستن مکرر دست ها، پوشاندن دهان هنگام سرفه و عطسه، استفاده از ماسک و اجتناب از تماس نزدیک با افراد بیمار توصیه می شود.

بقایای آنتی بیوتیک در غذا

وجود بقایای آنتی بیوتیک در غذا و خوراک یک مسئله بهداشت عمومی است زیرا می تواند به توسعه باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک کمک کند. هنگامی که از آنتی بیوتیک ها در تولید دام و طیور استفاده می شود، بقایای آن می تواند در بافت های حیوانات باقی بماند و به منابع غذایی منتقل شود. مصرف غذا یا خوراک حاوی مقادیر کم باقی مانده آنتی بیوتیک در مدت زمان طولانی می تواند منجر به قرار گرفتن در معرض باکتری هایی شود که به چندین آنتی بیوتیک مقاوم هستند و درمان عفونت ها را دشوارتر می کند.

باقی مانده های آنتی بیوتیک در غذا و خوراک نیز می تواند اثربخشی آنتی بیوتیک ها را در پزشکی انسانی و دامپزشکی کاهش دهد. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض سطوح پایین آنتی بیوتیک ها از طریق غذا و خوراک ممکن است منجر به تغییراتی در باکتری های روده شود که می تواند خطر عفونت و سایر مشکلات سلامتی را افزایش دهد.

برای به حداقل رساندن خطر سلامت عمومی مرتبط با باقیمانده های آنتی بیوتیک در غذا و خوراک، مدیریت صحیح استفاده از آنتی بیوتیک ها در تولید دام و طیور و نظارت بر عرضه مواد غذایی برای وجود باقی مانده های آنتی بیوتیک بسیار مهم است.

 تست های سریع آنتی بیوتیکی ابزارهای تشخیصی هستند که برای تشخیص سریع وجود آنتی بیوتیک در غذا، خوراک و سایر نمونه ها استفاده می شود. آنها با استفاده از آنتی بادی هایی که مختص هر آنتی بیوتیک هستند برای شناسایی وجود دارو در نمونه، عمل می کنند.

کیت های تست آنتی بیوتیک به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ساده، سریع و آسان برای استفاده باشند و امکان آزمایش در محل را بدون نیاز به آزمایشگاه فراهم کنند. این مزیت ها می تواند به ویژه در تولید غذا و خوراک مهم باشد، جایی که آزمایش به موقع برای اطمینان از عاری بودن محصولات از باقی مانده آنتی بیوتیک ضروری است.

تست‌های سریع آنتی‌بیوتیکی در قالب‌های مختلفی از جمله سنجش‌های مبتنی بر روش الایزا انجام می‌شوند و می توانند طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها از جمله تتراسایکلین ها، پنی سیلین ها و سولفونامیدها را شناسایی کنند.

استفاده از تست‌های سریع آنتی‌بیوتیک می‌تواند با امکان تشخیص به موقع باقی‌مانده‌های آنتی‌بیوتیک به بهبود ایمنی غذا و خوراک کمک کند و همچنین می‌تواند با اطمینان از عدم استفاده بیش از حد از آنتی‌بیوتیک‌ها یا سوء استفاده در تولید غذا و خوراک، از استفاده مسئولانه آنتی‌بیوتیک‌ها حمایت کند.

مواد غذایی با برچسب بدون باقی مانده آنتی بیوتیک

بدون باقی مانده آنتی بیوتیک به محصولات غذایی یا خوراکی اطلاق می شود که آزمایش شده و مشخص شده است که حاوی سطوح قابل تشخیص آنتی بیوتیک نیست. اگر آنتی بیوتیک در تولید دام، طیور یا محصولات زراعی استفاده شده باشد، باقی مانده های آنتی بیوتیک می توانند در مواد غذایی یا محصولات خوراکی باقی بمانند.

هدف از تولید غذا و خوراک بدون باقی مانده آنتی بیوتیک، به حداقل رساندن خطر مواجهه با آنتی بیوتیک ها و کاهش رشد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک است. این امر از طریق مدیریت صحیح استفاده از آنتی بیوتیک ها در تولید غذا و خوراک، و همچنین از طریق نظارت و آزمایش برای اطمینان از اینکه محصولات با استانداردهای تعیین شده برای سطوح باقیمانده آنتی بیوتیک مطابقت دارند، به دست می آید.

محصولات بدون باقی مانده آنتی بیوتیک معمولاً به این صورت برچسب گذاری می شوند و مصرف کنندگانی که نگران وجود آنتی بیوتیک در مواد غذایی خود هستند می توانند این محصولات را خریداری کنند.