به‌وقتِ تنهایی:

مَرد، زیرِ باران سیگار می‌کشد

زن، پشتِ پنجره.

اما، نه بارانْ مهم است،

نه مرد، نه پنجره، نه زن.

مهمْ

تنهایی است، که دود می‌شود

*
+5

نه زمین، نه آسمان

هیچ نمی‌خواهم،

تنها، تو را

که بلند شوی، بگویی: برویم.

برویم «پارک شهر» را

هفت بار دور بزنیم

سرمان که گیج رفت، بنشینیم جایی

بستنی سفارش بدهیم

و با خنده‌های همیشه‌ی تو

راه‌مان را بکشیم تا خانه.

+آخرين حيرت زماني‌ست/كه ديگر پي مي‌بري؛/چيزي، /تو را به حيرت وا نمي‌دارد.../ریچارد براتیگان

به سلامتی نامردا چون اگه نامردی نباشه مردا رو نمیشه شناخت



+5

فرقی نمی‌کند دلقک باشی

دیوانه، یا عاشق؛

مردم برای خندیدن

همیشه بهانه می‌خواهند!

به‌وقتِ دلتنگی

فرقی نمی‌کند کجا باشی:

پشتِ پنجره‌ی اتاقی در پاریس

میانِ ازدحامِ خیابانی در تهران

یا روی پُلی معلّق در جنگل‌های اِفریقا.

به‌ هر حال،

حتمن غروبی برای تماشا خواهی یافت!

*
+5
4
u

پله نیستم از من بالا بروی

پله نیستی از تو پایین بیایم

ما

دو تکه از سنگفرش خیابانی هستیم

که جفت هم تا انتها قدم می زنیم

*
+5

زیبایی تو

دلتنگی من

دخترک گلفروش سر چهارراه

چه دنیای بی سقفی داریم...

ماه را هم

يك تكه سنگ مي ديد

كودكي كه خانه اش

سقف نداشت

مادر می‌گفت

نمی‌دانم چرا

هرچه که چرخ می‌کنم

به شکل عقابی در می‌آید

که میل به پرواز دارد