پروفایل کاربر - Farzadbest

و آنگاه كه در خِتام رستاخيز طبيعت، «تازِش زمستان» پايان می‌يابد و «نازِش بهار» آغاز می‌شود،
«نوروز»، اين آيين رُسته و رَسته از كُهن ديار ايران، دست‌افشان و پای كوبان، «حلقه‌ی حلاوت» بر در می‌زند و سَر و سَرای ايران و ايرانی را «سرشار از درود» می‌كند و «سرريز از سرود».

و نیاکان پاکمان
از «ایران باستان»، تا «پارسيان پارسا»
در «آستانه‌ی بهار»، عاشقانه «گِرد هم» از دل «می‌گفتند» و عاقلانه «گَردِ دل» از هم «می‌رُفتند».
فرهیخته ی گرانمایه ،با درود و مهر
در آستانه‌ی «بهار»،
این روزگارِ چیرگیِ روشنایی و گرما بر تاریکی و سرما، و «آوردگاهِ خجسته‌ی اهورایی» بر «پدیده‌ی گُجسته‌ی اهریمنی»
مسرورانه «فُروزش» دوباره‌ی «مهر تابان بهاران» و «وَزِش» دگربار نسیم نوروزی را به شما ايرانیان نجیب شادباش می‌گويم...