پروفایل کاربر - Naghmeh_liberty

«در بیرون خبری نیست. هر ک ب بیرون چشم بدوزد در انتظار خواهد ماند و خواهد مرد.
ب خود بازگرد، در آنجا همه چیز خواهی یافت، زیرا همه چیز آنجا هست. بیرون ظلمات است.
از این چشمه ها جز رنج نمی جوشد». راست می گفت بودا، نیروانا در درون است.
نیروانای بودن همین «من» است ک اکنون من خود را در آغوش او می یابم. همین خود من است؛
خودی ک از میان انبوهی از من های نمودین استخراج کردم، چهره اش را از آلایشها زدودم.
روشن تر شد.
شناخته تر شد.
اوه! چ زیبا است و و چ راستین و چ خوب!
همه خوبی ها و زیبایی ها و جلال ها و تعالی ها و تقدس ها، همه، در همین است.
و جز او هر چ هست کف است و حباب و فریب و دروغ و سراب. خیال است و بیهودگی.
سکوت من ک تو را ب وحشت انداخته و دیگران را ب بدگمانی!
از همین است ک من با او در گفتگویم. چ حرف ها!
همه آن همه گفتن هایی ک کلمه نمی یافتند، همه آن گفتن هایی ک چنان بر هم انباشته و در هم فشرده شده بود ک همچون عقده ای راه نفس را بر من بسته بود و گاه خفقان چنان روحم را در خود می فشرد ک، احساس مرگ می کردم، دارد باز می شود، ذوب می شود، دارم راحت می شوم.
این «من» اکنون سر زده است. و همچون آتشی سیال، در من حلول می کند.
گرمای آنرا هر لحظه بیشتر و بیشتر احساس می کنم. دارم از آن پر می شوم.....

سیل خون جاری خواهد شد

گر که آهن و گوشت یگانه شوند

خشکان بر رنگ خورشید شامگاه.

باران فرداگاه،

زنگارها را در خویش خواهد شست

اما در خاطرهامان

چیزی تا همیشه باقی خواهد ماند...

شاید این آخرین کار معنایی پیداکند

برای فیصله ی این نزاع تا دم مرگ،

که خشونت را ثمر نخواهد بود

و کاری نتوانست کرد

برای آنانی که باسرنوشتی متلاطم به جهان پای می نهند

مبادا که از خاطرببریم تا چه اندازه شکستنی هستیم

بی امان خواهد بارید بارانی

که چون اشک از چشم ستاره ای فرو می غلتد

بارانی که به اشک ستاره ای می ماند

بی وقفه باران خواهد گفت مارا

تا چه اندازه تردیم ما

تا چه اندازه بشکستنی...